Fango to substancja peloidowa (naturalna substancja drobnoziarnista, powstała na skutek procesów geologicznych oraz biologicznych) należąca do zabiegów balneologicznych. Fango jest pochodzenia wulkanicznego szlamem mineralnym, który narażony jest na długotrwałe działanie wód termalnych, dzięki czemu glinka ta nabywa wyjątkowe walory wspomagające leczenie. Woda termalna wchodzi w reakcję chemiczną ze składnikami fango. Wówczas ma miejsce rozrost glonów i drobnoustrojów co wzbogaca właściwości terapeutyczne.

Działanie fango na organizm

Fango posiada właściwości termo-fizyczne. To one wpływają na tak szerokie zastosowanie peloidu do celów terapeutycznych. Korzystnie wpływa posiadanie przez substancję dużej pojemności cieplnej oraz niewielkiego przewodnictwa cieplnego. Właściwość fizyczna odpowiedzialna za zmniejszenie objętości substancji podczas obniżania temperatury powoduje ucisk na skórę i naczynia krwionośne zmniejszając odczyn termiczny. Jego zadaniem jest działanie rozgrzewające na tkanki ustroju. Ciepło stosowane na ciało pozwala na pobudzenie przepływu krwi, wzmożenie przemiany materii oraz obniżenie napięcia mięśniowego. Umożliwia pacjentowi odprężenie się, łagodząc dolegliwości bólowe i powodując spazmolizę (spadek napięcia mięśni gładkich). Dzięki usprawnieniu układu odpornościowego odgrywa istotną rolę w regeneracji i wpływa na powrót chorego do zdrowia. Ciepło działa w sposób odruchowy nie tylko na skórę, ale również narządy wewnętrzne w tym samym segmencie. Dodatkowo dzięki wysyceniu wieloma minerałami podnosi skuteczności leczniczą i wpływa na stan skóry, wygładzając ją, poprawiając jej odżywienie. Wspomaga leczenie łuszczycy oraz neurodemii (w przypadku skóry wrażliwej i podrażnionej). W skład profilu mineralnego wchodzą głównie krzemiany glinu, potasu, wapnia oraz sodu.

Wskazania:

Wskazaniem do stosowania zabiegu są blizny, przykurcze oraz zrosty. Okład z fango wpływa leczniczo na przewlekłe stany zapalne tkanek miękkich oraz podostre i przewlekłe choroby narządów wewnętrznych. Wśród chorób wewnętrznych zaliczamy zaburzenia czynności wątroby, pęcherza żółciowego, stan zapalny nerek. Korzystne działanie odnosi się do dolegliwości menstruacyjnych, infekcji dróg oddechowych oraz zaparć. Wskazaniem do podjęcia terapii są schorzenia ortopedyczne i pourazowe. Pozytywne skutki przynosi w stosunku do przewlekłych chorób reumatycznych, czynnościowych chorób tętnic, a także zaburzeń psychosomatycznych i psychicznych. Zabieg zyskał rekomendację także, jako sposób na redukcję cellulitu oraz dostarczenie mikroelementów w wielu ośrodkach urody.

Przeciwskazania :

Zabieg z użyciem peloidu jest przeciwwskazany u pacjentów z ostrym stanem zapalnym z towarzyszącą gorączką oraz w przypadku, gdy osoba poddawana okładowi posiada zaburzenia czucia powierzchniowego. Ponadto nie może być aplikowany u kobiet w ciąży oraz u osób z przerwaniem ciągłości skóry i stanami ropnymi, obrzękami. Dodatkowo nie zalecany jest dla osób z chorobą wrzodową żołądka, jelit. Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z niewydolnością układu krążenia, serca oraz z podwyższonym ciśnieniem krwi.